Szanowna pogrążona w bólu Rodzino!
Szanowni Uczestnicy Pogrzebu!
Szanowna Pani Zosiu
Zosiu
"Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.
(...)jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić...
(...)jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić".
Ks. J. Twardowski
Dzisiaj jesteśmy wszyscy, których kochałaś i którym byłaś bliska– Twoja Rodzina, Przyjaciele, Znajomi, Nauczyciele i Absolwenci z Twojej Szkoły.
Przyszliśmy z potrzeby serca, podziękować za Twoje dobro i piękno!
Dziękujemy Ci Zosiu za to, że byłaś z nami, za Twoją pogodę ducha, za życzliwość wobec wszystkich.
Twoi uczniowie, a tych miałaś niemałą gromadkę dziękują:
Za serce, uśmiech, dobre słowo,
zachętę do pracy gdy nic się nie udawało
i pochwałę gdy wszystko szło dobrze.
Za pomoc w odkrywaniu tego w czym byliśmy najlepsi
i przekonywanie, że możemy zrobić więcej niż się spodziewamy.
Za pokazanie, że się liczymy i jesteśmy ważni.
Za to, że w tak wielu sytuacjach
mogliśmy zawsze na Panią liczyć...
Nigdy nie szczędziłaś miłości swojej rodzinie: mężowi, synowi, synowej i ukochanym wnuczkom, o których zawsze mówiłaś z niezwykłym blaskiem w oczach.
W piękny, szlachetny sposób zawsze byłaś sobą. Nie było w Tobie niczego sztucznego, nienaturalnego, fałszywego.Szanowałaś i ceniłaś innych. Przeżyłaś życie w najpiękniejszy z możliwych sposobów. Swym charakterem, postawą życiową, poświęceniem wobec uczniów i najbliższych, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka, pokazywałaś nam, co jest w życiu ważne i istotne. Kochałaś pracę, a dobro dziecka było dla Ciebie najważniejsze. To, kim dzisiaj są Twoi byli uczniowie, zawdzięczają także Tobie. Spełniłaś się w trudnej pracy nauczycielskiej na szóstkę.
Nie tylko najbliższym będzie Ciebie brakować, ale również wszystkim, w życiu których się pojawiłaś i istniałaś.
Pozostawiasz Zosiu ciepły i trwały ślad w naszych sercach.
Teraz, gdy skończyłaś swoją ostatnią lekcję i Twoja ziemska pielgrzymka dobiegła końca, pochylamy głowy.
Spoczywaj w pokoju Nasza Nauczycielko!
